İkilem

İkilemde bir ruh haliyle

Oldukça karışığım bu günlerde.

Bir yandan mutlak mutsuzluk sarmış her hücremi

Öte yandan öyle bir mutluluk ki

Eşi bulunmaz tarihin hiçbir saniyesinde.

Mutsuzum; çünkü

Nefes aldığım her saniye

Dünyanın ve hatta belki de evrenin

Bana yakın, benden uzak her köşesinde

Bana benzer ya da başka biçimlerde

Ölümün pençesine düşen hayatlar var.

Mutluyum; çünkü

Bazıları bu ölümlerin

Daha büyük acıların yaşanmasına

Engel olan, güzel, muştulu ölümler.

Mutsuzum; çünkü

Yaşam olan her metrekaresinde evrenin

Kendini canlı-cansız her varlığın üstünde gören,

Doymak bilmez bir hırs

Ve aç gözleriyle

Hayatı herkese zehir eden

Tiranlar, diktatörler de

Benimle aynı ya da benzer havayı soluyorlar.

Mutluyum; çünkü

Gelecekte, günün birinde

Hükmü bitsin için zulmün

Kendini feda etmeye hazır

Gün yüzlü, aşk bakışlı

İnsanlar da yaşıyorlar.

Mutsuzum; çünkü

Gözümün önünde evsiz,

Yarı çıplak ve her daim aç

Çocuklar ve kadınlar ve adamlar,

Yani insanlar

Dışarıda eksi bilmem kaç derece soğuk,

Kar ya da yağmur

Ve acımasız bir rüzgâr

Ve sömürüp her tür duyu ve duyguyu

Semiren şişman, doyumsuz canavarların

İnsan eti ve emeğinden oluşan

Haysiyetsiz sofralarında kıvırtan dansözler var.

Mutluyum; çünkü

Zihnimi ele geçirmiş

Bunca kaotik ve karamsar bir tablonun

Ruhumda açtığı yaraya ilaç olmaya çalışan

En umarsız anımda

Güneş gibi içimi ısıtan, ışıtan

Yarına dair hayallerim

Ve insana dair güçlü bir umudum var.

12.02.2015 - Denizli