Zor Zanaat

Zor zanaat bir düşte

Yarına dair düşleri yaşamak

Özlemek barışı, istemek sevdayı

Büyütmek eşitliğe dair umutları.

Zor zanaat her saniye düşlemek,

Hayaliyle avunmak bir kadının,

Öyle bir kadın ki

En zor gününde sırtını yaslayacağın

Kuru ekmeği, kuru soğanı seninle bölüşmeyi

Ve seni ölesiye sevmeyi seçecek.

Zor zanaat direnmek, inadına tutunmak yaşama

Mumla aramak hayallerini paylaşan insanları

Zor zanaat böyle bir zamanda,

Böyle küstah ve acımasız

Böyle ikiyüzlü insanlar arasında

İyilik kırıntıları peşinde koşmak

Beton yığını binalar arasında

Ekmek kırıntısı peşinde uçan

Bir avuç kumru olmak vesselam

Zor zanaat…

28.12.2015 - Denizli

Üşüyorum

Sımsıkı sarılmış yalnızlığa, üşüyorum

Bir türkü çığlık çığlığa ağıtla dolu dudaklarımda

Volta vururken bana mahpushane

Bu eski kentin sokaklarında.

Peşime düşüyor geçmiş, gölgem oluyor

Çocukluğuma dair anılar canlanıyor zihnimde

Köhne bir ev, ak saçları yemenisinden taşmış

Bir ihtiyar kadın

Masallar anlatırken uyukluyorum

Sımsıkı sarılmış yün bir yorgana

Portakal kabukları soyunmuş

Kızarıyor kömür sobasının üstünde.

Kalkıyorum pineklediğim sedirden

Ve atıyorum o günden bu güne

Birikmiş tüm umutları sobaya

Kim bilir kaç madenciye mezar olmuş

Bir madenden bizim eve yolu düşmüş

Bir kürek dolusu kapkara kömürle birlikte.

Bir kadının sıcaklığı vuruyor sonra enseme

İrkiliyorum cehennemden gelen bu alevle

Ve birden bire buz gibi ter boşanıyor alnımdan

Korkunç kâbuslar canlanırken zihnimde

Ve yorulmaksızın volta vuruyorum

Dudaklarımda acı bir tat, bir dal sigara

Bana mahpushane bu eski kentin sokaklarında

Sımsıkı sarılmış yalnızlığa, yürüyorum, üşüyorum….

23.12.2015 - Denizli

Humanizma

Betonarme yığınları arasında

Yapayalnız yeşermeye çalışan bir ağaç gibi

Tutunmaya çalışmak

Beyin hücreleri binlerce yıl geçmişte

Gelişimini durdurmuş insansılar ortasında.

Ve cahil cesaretleriyle ateşlenen

Öfke, nefret ve şiddete rağmen

Sevmek onları

Sırf benzedikleri için insana…

22.12.2015 - Denizli

...

Batmak üzere güneş

Alçalırken dağların üstüne

Bulutlar koşuyor

Yüzleri kızarmış

Yeni yetme delikanlılar

İçten içe âşık oldukları güneşe

Ve gece örtecek birazdan

Evlerine çekilecek insanlar

Issız bir çöle dönüşürken kent

Bir adam kalacak sokaklarda

Yalnızlığıyla baş başa

Gözlerinden fışkıracak birkaç damla yaş

Süzülecek yanaklarından.

21.12.2015 - Denizli

İki İnsan

Ne insanlar geldi geçti bu dünyadan

Soluk aldıkları her saniye, insanlığa bir armağan

Yaşamayı bilen, bölüşmeyi bir ekmeği

Her şeyden çok seven

Ve hayatı bir şiir, bir şarkı gibi

İlmek ilmek ören, yaşamayı sevdiren

Yüce gönüllü insanlar…

Farklı dilden isimleri olsa da

Ortak bir dilde yaşayan ve yaşatan

Müzikle, bilimle, resimle, heykelle, şiirle

İnsanlığa aşkı, sevmeyi anlatan…

Ve insanlık uğruna

Genç yaşta ölümle kucaklaşan.

Ne insanlar geldi geçti bu dünyadan

Doğumlarıyla cehennemi dünyaya taşıyan

En başta kendileri olmak üzere

Yaşayan her varlıktan ölesiye

Ve öldüresiye nefret eden…

Aynı dili konuşsalar da

Kin, nefret ve öfkeden başka sözcük

Çıkmayan kan dolu ağızlarından…

Ve hain pusularda saklanarak

Korkak bir leşçi gibi yaşayarak ve yaşatarak

Toplu katliamlarda, soykırımlarda

Kudurarak ve kudurtarak ölümü

Tarihe yüz karası dipnotlar olarak düşen…

21.12.2015 - Denizli

Yasak

Yasaklar koyuyorum kendimce kendime.

Gece gündüz hayalini kurmak onun mesela,

Düşünmek, yerli yersiz özlemek yasak.

Ne yer, ne içer, kiminledir, üşüyor mu,

Sormak kendime bunları, yasak.

Yüz yüze geldiğimiz anlarda

Dalmak gözlerine, kaybolmak yasak

Dokunmak hele

Ve o dokunduğunda titremek hasretle

Yanmak, kül olmak yasak!

Yasak bana

Düşmek kara sevdaya,

Aşık olmak yasak!

19.12.2015 - Denizli

Aşk

Bin bir çile, eziyet çeke çeke

Dilinin ucuna kadar sürünen sözcükler

Çıkıp özgürce uçarak, haykıramaz sevgini

Ya bir dostu kaybetmek korkusu

Ya da geçmişten kalan kalp kırıklıkları

Barikatlar kurar ağzının içinde

Ve büyük bir öfkeyle geri dönerken

Birer napalme dönüşür kelimeler

Ve ele geçirip tüm hücrelerini

İntihar bombacısı gibi

Havaya uçururlar

Kendileriyle birlikte her duygunu

Ve yıllarca söndürülemeyecek

Yangınlar bırakırlar geriye.

Pençesine düştüğün her aşk

Kıyametten beter bir yıkım

Genetik bir soykırımdır

Tutkuyla büyüttüğün…

17.12.2015 - Denizli

Bencillik

İsterim ki

Yeryüzünde soluk alan

Her insanın gözlerinde

Her daim mutluluk

Okunsun.

İsterim ki

Silinip öfke, kin, nefret

O gözlerden her zaman

Sevgi çağıldasın.

Mavi, yeşil, ela

Ve kara

Ve kahverengi

Her gözde

Umut yeşersin.

Ve isterim ki

Bu gezegende

Sadece bir çift gözde

Sadece bana ait

Soluk soluğa tutkulu

Bir aşk parıldasın.

Bu kadar da

Bencilim işte!

13.12.2015 - Denizli

İnsan Dediğin

Dipsiz bir uçurum

Bir kör kuyu

İnsan dediğin

Her seferinde

Tepe taklak

İçine düştüğüm.

Bu son deyip

Kendime söz verip

Yine de sorgusuz sualsiz

Güvendiğim

Ve hep aynı kederle

Başladığım yere

Döndüğüm.

Bir kör kuyu

Dipsiz bir uçurum

Yaşam dediğin…

11.12.2015 - Denizli

Yangın

aşılmaz duvarların var
ve gözlerinle sürekli
saçıyorsun rum ateşi...

söndürecek gücüm yok
hücrelerimde çıkardığın
amansız yangınları
eriyorum çaresiz
her dakika küçülen
bir mum gibi...

07.12.2015 - Denizli

Kaos

Derinleşip gün geçtikçe

Şiddetleniyor içimdeki iç savaş

Kutuplaşırken tüm organlarım

Göz göre göre bölünüyor hücrelerim.

Ribozomlarım yaralı

Mitokondrilerim grevde

Akyuvarlarımsa

Tıkıyor önüne geleni hapse.

Düşünmeye uğraşmaktan

Ağır hasar almış beynim

Vazgeçip arabuluculuktan

Sus pus oturuyor bir köşede…

Belki itiraf etsem kendime

İçimdeki kaosa sebep olan

Bu ölümcül sevdayı

Susar silahlar

Ve barış olur sonunda.

Ya da böyle aptalca bir cesaretin sonunda

Çekilecek ölümden beter acılar var.

05.12.2015 - Denizli

...

Hapsettim beynimi

Nemli, soğuk bir hücreye

Doğru ne,

Ne yanlış

Bir daha

Düşünmesin diye…

Kapattım gözlerimi,

Kulaklarımı tıkadım

Koparıp attım dilimi

Nefes almıyorum

Ve dokunmuyorum hiçbir şeye

Neler olup bittiğini çevresinde

Anlamasın diye…

Bir rahat bıraksın da artık

Çölleşmiş yüreğim

Özgürce kanat çırpsın

Hasret kaldığı aşka diye…

03.12.2015 - Denizli

Kayboldum

Sıfırla bir arası
Doğrusal bir çizgide
Şaşırdım yolumu
Kayboldum...
Labirent değil
Balta girmemiş
Bir orman
Hiç değil...
Kimim
Neredeyim
Hangi zamandayım
Bilmiyorum...
Benliğimi
Tek hücreli
Çağlardan beri
Hükmünü yitirmeyen
Bir kimyasal dürtüde
Yitirdim...

01.12.2015 - Denizli