Çaresiz

geç kalınmış bir randevuya

yetişme derdinde insanlar kadar

telaşlı, oradan oraya

seyirtiyor bulutlar

ve yağmur çiseliyor...

yürüyorum

her damlasında yağmurun

aklıma çarpıyor

başka bir zaman

ve başka bir yerde

yağan yağmurla

içime düşen acılar...

önce saçlarımı okşuyor rüzgar

annemin şefkati kadar sıcak

sonra sertleşiyor

ve yağmur damlalarıyla

kırbaçlarken yüzümü

anıların acısıyla

akan kanı gizliyor

kızarmış gözlerimden...

bir sokak köpeği dönüyor köşeyi

ve ıslanmaktan korkarak

hızla geçip yanımdan

yuva bellediği sundurmanın

altına doğru koşarken

onunla bir yarışa tutuşuyor yağmur,

hızlanıyor amansızca...

boşaldı sokak

bir kaç meczup

ve ben varım

ve açmıyorum

elimde tuttuğum şemsiyeyi

arınayım için

ne zaman işlediğimi bilmediğim

ölümcül günahlarımdan...

sonra

başladığı kadar apansız

duruyor yağmur

duruyor rüzgar

acemi bir aşık gibi

göz kırpıyor güneş

aceleci bulutların arasından...

ne yapacağımı şaşırmış

çöküyorum yolun ortasına...

beynimin loblarına

tünemiş acılar,

yarına dair umut

ve güzel hayallerle çatışırken

kendime geliyorum

hayata tutunuyorum

çaresiz...

18.01.2018 - Araf