Bir Vapur, Bir İnsan

Bir vapurdu şehir hatlarında

Bitmek bilmez bir enerjiyle

Taşırdı insanları sabahtan akşama

Bir kıyıdan bir kıyıya.

Bir insandı isimsiz, aramızda

Bitmek bilmez bir enerjiyle

Paylaşırdı elinde avucunda ne varsa

İhtiyacı olanla.

Bir vapurdu şehir hatlarında,

Taşırdı gün boyu insanları sırtında

Ama hiç şikayet etmezdi.

Bir insandı isimsiz, aramızda

Karşılık beklemeden severdi insanları

Koşulsuz.

Bir vapurdu,

Kiminin gözyaşlarına,

Kiminin sevinç çığlıklarına şahitlik ederdi

Kiminin acısına üzülür,

Kiminin sevinciyle coşardı

Ve kar demeden,

Kış demeden gider gelirdi

İki yaka arasında.

Bir insandı,

Ağlayanla ağlar,

Eğlenirdi gülenle bir.

Kimiyle parasını

Kimiyle ekmeğini ve şarabını,

Kimiyle de sevgisini paylaşırdı

Kim olduğuna bakmasızın

Karşılıksız severdi insanları.

Gün geldi, aldılar götürdüler vapuru

Bir tersanede sökmeye başladılar

Denizde aşınmış bedenini.

Gün geldi verecek bir şeyi kalmayınca

Sırt döndü insanlar bu zavallı adama

Ve kalakaldı sömürülmüşlüğüyle.

Bir vapurdu,

Issız bir tersanede tahtaları sökülen.

Bir insandı

Kimsesiz bir mezarda kemikleri çürüyen.

02.01.2001 - Denizli