Duvar

Her ihanetinde sevdiklerinin,

Her sillesinde hayatın

Yükselir yavaş yavaş

Çevrene ördüğün duvar.

Geçmişte yaşanmış

Acı bir deneyim,

Yüreğindeki mezara gömülmüş

Eski bir yar veya yarendir

Tuğlaları o duvarın.

Sen içinde, yalnızlığınla

Hep bir aynanın karşısında

Kendinle hesaplaşırken,

Bir gün bakarsın ki duvarına,

Çin Seddi’ni görürsün karşında.

Öyle sağlam sıvayıp

Öyle kapatırsın ki delikleri,

Ömrünün geri kalanında

Hasret yaşarsın umuda

Seni delirten

O kör karanlıkta.

Çıkmak ister sesin

İsyancı haykırışlarla,

Ama çarpıp duvara

İşkence eder sana.

Boğulursun çaresiz,

Kendi yarandan akan

Kara kanla.

Ne topun vardır

Ne de tüfeğin

Hoş; olsa da yıkacak bir aracın

Yoktur artık geri dönüşün,

Yıkamazsın kendini hapsettiğin

O geçit vermez duvarı

Çünkü denersen çıkmayı,

Sudan çıkmış balığa dönersin.

20.02.2001 - Denizli