Biliyorum sonu yok
Bu telaşlı çabamın.
Biliyorum çok yakın,
Yüzgeçlerimde ve kuyruğumda
Kalmayacak derman.
Biliyorum ölümün gölgesi
Perdeleyecek gözlerimi.
Ama suç değil
Son bir kez
Ömrümce doyamadığım bu engin maviyi
Seyretmek.
Biliyorum geçit vermeyecek
Bu zalim ağlar
Ve çekileceğim diğerleriyle birlikte
Balıkçılar tarafından.
Önce biraz çırpınacağım
Sudaki oksijeni arayan ciğerlerime
Hava değince
Ve belki son bir umutla
Ve maviliğin hasretinin verdiği
Son gayretle
Yuvama dönmek için
Sıçrayacağım,
Ama nafile.
Eninde sonunda
Can çekilecek bedenimden
Ve kurtlar sofrasında
Birkaç duble rakıya
Meze olacak etim.
05/12/2000 - İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder